Het was weer zo’n prachtige zonnige dag
Door Yente Bruynel
Het is woensdag 1 november 2017, Albert en Lydia Hoogenboom nodigden ons uit voor de jacht in Well waar we ontvangen worden in auberge “de groote Waaij”. De jacht was in samenwerking met “jacht comité Roelofs” georganiseerd.
In eerste instantie leek het een enorm veld te worden, maar bij nader inzien waren veel van de in tweed gehulde gasten naar de meet gekomen om later als publiek aanwezig te zijn. Er waren tijdens de jacht momenten dat ik 10 volgende auto’s telde, terwijl we een field hadden van 11 ruiters onder aanvoering van fieldmaster Ad. Dick had 11,5 koppel of hounds meegenomen, waarvan 2 jonge honden, en hij had slechts 2 whippers-inn, namelijk Leontine en Sjaak, en met Jan als sliptrekker waren het in totaal 15 ruiters. Onder ons een militair van de Cavalerie in vol ornaat tevens gemeenteraadslid die als gast meereed en dus was het wijsheid om ons aan de plaatselijke regels te houden!
In zijn welkomstwoordje toonde Albert zich verheugd veel van zijn oud clubgenoten te zien, en ook voor mij is dat altijd leuk om te zien wie me allemaal al voorgingen en deze traditie tot stand hebben gebracht.
Het was weer zo’n prachtige zonnige dag (13°C) waarop de herfstkleuren op z’n mooist zijn, dus wat een mazzel dat we de prachtige omgeving van Well mochten bejagen.
Na een mooi stukje hacken troffen we de honden zodat we van start konden gaan. Direct smeerde zo’n jonge hond ‘m, en ergens in de eerste run bleek hij bang en moest door de houndservice, Monique en Marianne, in de nieuwe blue- spacy-cab meegenomen worden.
Dwars door velden met afrikaantjes, omgeploegde akkers, grondbemesters van onbekende soort, over sloten en slootjes en over met grind geharde zandpaden reden we de ene na de andere run en hadden ondertussen prachtig zicht op de honden die fanatiek het spoor zochten. Ook de jonge hond was inmiddels weer aangesloten en deed het uiteindelijk goed. Hier en daar was het een vervreemdend tafereel met de prachtige natuur, galopperende ruiters in traditionele kledij, jagende honden, en joekels van futuristische windmolens.
Bij een boer mochten we onze sherrystop houden, met een culinair nouveauté van Gerard; de Quiche, en de traditionele kippedijtjes van Lydia. Altijd gezellig, even dollen met een foto van een nep-fieldmaster voor de afwezige Alfonso, negerzoentje erbij, en meer heb je niet nodig. De honden deden ook nog even een #Me Too-momentje achter hun hekje en toen iedereen zijn drankje en hapje op had, vertrokken we weer voor de laatste run. Totaal jaagden we 19 km. Wat een prachtig stuk land ligt daar rondom Well, en wat een ideale omstandigheden troffen we! Goede bodem (hier en daar best zwaar maar oké), grandioos jagende honden, prachtig weer, fijn gezelschap, en dan wachtte daar ook nog een lekker avondmaal in de auberge.
Oei, dat had ik niet zo handig geregeld: juist deze avond had ik een afspraak bij de tandarts zodat ik direct na de jacht er vandoor moest, terwijl ik me als scribent had gemeld. Aan de foto’s te zien mocht dat de pret voor de anderen niet drukken en werd de dag smakelijk afgesloten.
Ik had overigens geen gaatjes.