….fikse klus om paard, tuig , dekens, trailer etc. weer toonbaar te krijgen…
Door Yente Bruynel
De dag begon met zoveel geluk dat hij al niet meer stuk kon: Voor ik naar Asten toog had ik nog even een ander ritje met m’n auto gemaakt en bleek ik 2 grote spijkers in m’n band te hebben die er voor zorgde dat ik heel geleidelijk aan een slappe band kreeg.
Oef, als me dat met trailer en al was overkomen!
Afin, dat het vervolgens met bákken uit de lucht kwam vallen kon mijn pret niet meer deren.
Blijkbaar deerde de regen eigenlijk heel weinig ruiters, want na een hartelijke en luxe ontvangst bij manege Heiligers door Paul en Lieke Sonnemans stapten er 25 leden, een N.R.M.,een gast ruiter en een sliptrekker (Jan) op paard, en haalde Dick 9,5 koppel of hounds tevoorschijn.
Paul had al verteld dat het 5 runs zouden worden waarvan hij de eerste 2 bij Jan zou blijven omdat hij de route had moeten aanpassen vanwege veel nattigheid. Daags van te voren waren we al bestookt met foto’s van hindernissen die Paul en Johan v/d Vorst hadden gemaakt met behulp van de stormschade van eerder deze maand.
Het terrein was best te berijden, op enkele akkers na waar je het gevoel had in drijfzand terecht te komen. Hier en daar een slootje bracht het adrenaline pijl omhoog en aan het tempo te merken lukte het de honden goed om de scent te vinden.
Ergens, half verstrikt in een van de vele bossen die we doorkruisten, vroeg master Ad me of ik de scribent van deze jacht wilde zijn….. Tuurlijk, mijn geheugen is geweldig! Bovendien heb ik dis-navi (dat is als je innerlijke navigatie het niet doet). Ik luisterde bij de afterhunt dan ook weer met verbazing naar Dick die daar van run tot run nog precies vertelde hoe en wat we hadden gedaan waar de honden liepen, en ter hoogte van wat zijn whip moest worden teruggebracht door z’n knechten.
De bossen dus; daar waren er veel van en die waren geweldig om in te rijden! Kris-kras tussen de veelal naaldbomen door en over alles wat er op de grond te vinden was, hier en daar de opgeworpen hindernissen nemend crosten we naar de sherry-stop. Druipend van de regen deden we ons tegoed aan allerlei luxe hapjes, balletjes en drankjes die Lieke onder de luifel van hun camper voor ons had verzorgd met haar vriendin.
De laatste 2 runs gingen in een vloek en een zucht voorbij en bij de kill werden we nog even gezegend met een perfect getimede bui snoeiharde hagel. Geen excuus voor Albert om het goede voorbeeld te geven en z’n cap af te nemen uit respect voor de honden, en toen konden de andere heren ook niet achterblijven. Met gevaar voor bloemkool-oren.
Dick had zijn favoriete ritueel met de pens-op-wang voor onze gast en de N.R.M. kunnen uitvoeren en vervolgens hackten we terug naar het inmiddels aanlokkelijke droge en ware restaurant van de manege. Later stuurde Wim in de groeps-app een plattegrond van de verreden 20 km.
Je kunt een buitenstaander niet uitleggen dat we een heerlijk middag hadden terwijl de rest van Nederland ongetwijfeld geen stap buiten de deur had gedaan vandaag.
Zoals ik eerder zei versloeg Dick de jacht gedetailleerd, de honden prijzend vanwege hun goede werk, bovendien riep hij op om de dicsipline tijdens de kill vooral te handhaven. Ad kondigde aan dat de debutanten van vandaag, Bertus en Astrid, aspirant lid willen worden. Veel dank aan Paul en Johan voor al het verrichtte werk!
In de trend van de sherrystop werd er vervolgens een 2-gangen menu geserveerd en de dag kwam ten einde.
Nou ja…..fikse klus om paard, tuig , dekens, trailer etc. weer toonbaar te krijgen wachtte nog op me thuis.