door Jeroen Teunissen
Op zondag 5 december kwam er een schimmel met ruiter aan op het dorpsplein van het Brabantse dorpje Vlierden. Het waren niet Ozosnel en de Sint, wat gezien de datum had gekund maar door het vroege tijdstip onwaarschijnlijk was. Het waren Nola, mijn jachtpaard, en ik. Wij mochten voor de tweede maal als gast deelnemen aan een jacht van de Midland Hunt. De eerste keer in Overasselt was uitstekend bevallen, dus ik keek erg positief tegen de komende jacht aan. Het begon in ieder geval goed met de ontvangst met warme worstenbroodjes in Café Thijssen. Na de woorden van Riny als organisator, onze voorzitter en de Master, begaven we ons weer naar het dorpsplein. Daar verzamelden wij voor de meet met de 7,5 koppel die Dick mee had genomen.
De jacht ging rustig van start over de weilanden rond het dorp. De eerste sloot werd door een enkele dappere combinatie gesprongen. Achter in het veld, waar Nola en ik ons bevonden, was daar minder enthousiasme voor. Al snel werden wij opgeslokt door de Brabantse bossen rond Vlierden. Als ganzen achter elkaar volgden wij onze fieldmaster al slalommend door de bomen, wegduikend voor laaghangende takken en springend over de diverse boomstammen en greppels. De meute had het spoor goed te pakken en het tempo zat er goed in.
De eerste run werd afgesloten met een kort rustmoment, waarna de tweede run in de bossen van start ging. Na een vliegende start met hetzelfde slalommen, wegduiken en springen, kwam het veld ineens tot rust. De jacht ging over in een rustige bosrit, wat met het onverwacht mooie weer zeker geen straf was. Later bleek dat de honden het spoor niet meer hadden kunnen vinden. Maar ondanks dat, vonden wij toch probleemloos de sherry-stop die op de boerderij van boer Jan was. Daar stond een platte kar met allerlei vloeibare en vaste versnaperingen om ons te sterken voor de laatste run.
Die run kende aan het einde nog een mooie dubbele sloot, die weer door enkelen werd gesprongen. Nola en ik waagden ons hier nog niet aan. Na een korte rit bereikten wij de kill. Voor dat moment kregen wij nog een indrukwekkende solo van Johan van der Vorst op de hoorn te horen. Dat bracht ons in de juiste stemming voor de traditionele afsluiting van de jacht. Na het driewerf hoera voor de Master en een hoera voor de honden en de organisatie, begaven wij ons weer naar het dorpsplein. In het café werd de dag afgesloten met een terugblik van de Master en een hartelijk woord van dank voor Riny, Ton en Johan voor het organiseren van deze prachtige jacht. Nola en ik konden na deze mooie dag weer voldaan op huis aan.